Nieuws

Het tijdsinterval tussen chirurgie en het krijgen van adjuvante radiotherapie vertoont significante verschillen bij patiënten met borstkanker die eerder een borstsparende operatie of mastectomie ondergingen. Het percentage patiënten dat 42 dagen of meer na een operatie startte met radiotherapie varieerde van 14 tot 94 procent. Dat blijkt uit een studie van Sukran Katik (master student Health Science; Universiteit Twente), begeleid door dr. Sabine Siesling (IKNL) en radiotherapeuten. Volgens de onderzoekers wordt de variatie waarschijnlijk veroorzaakt door de verwijsprocedure vanuit het ziekenhuis naar het radiotherapiecentrum. Dit inzicht biedt mogelijkheden voor verbetering op beide niveaus.

Vroegtijdige deelname aan een fysiek trainingsprogramma door vrouwen met borstkanker gedurende adjuvante chemotherapie levert positieve effecten op ten aanzien van vermindering van lichamelijke vermoeidheid en verbetering van submaximale cardiorespiratoire fitheid en spierkracht. Op basis van deze resultaten kan oefening in een vroeg stadium tijdens de behandeling van borstkanker worden aanbevolen, aldus Noémie Travier (UMC Utrecht) en collega-onderzoekers. Na 36 weken was het effect niet langer statistisch significant. Dit kan veroorzaakt zijn door een hoog bewegingsniveau in de controlegroep.

Onderzoek naar de digitale binding (e-loyaliteit) van patiënten met kanker toont aan dat de interesse van deze mensen niet beperkt blijft tot gebieden zoals e-commerce, maar ook aanwezig is ten aanzien van websites met informatie over kanker. De hoge informatiebehoefte onder de deelnemers kan een verklaring zijn voor de positieve relatie tussen efficiëntie en e-loyaliteit. Daarom moeten websites gericht op kankerpatiënten het eenvoudig zoeken en vinden van informatie bevorderen.

De zorg voor jonge vrouwen met een lokaal recidief na borstsparende therapie kan verder worden verbeterd door meer aandacht te besteden aan vroege detectie. Dat blijkt uit een studie van M. van der Sangen en collega´s naar de prognose van jonge vrouwen met een lokaal recidief na borstsparende therapie. De uitkomsten van deze studie zijn onlangs verschenen in de European Journal of Surgical Oncology.

Patiënten met een dikkedarmtumor met expressie van het HLA klasse I-antigeen hebben een betere, totale overleving na inname van een lage dosis aspirine. Verhoogde PTGS2-expressie of aanwezigheid van een gemuteerde PIK3CA-tumor voorspelt geen voordeel van aspirine, zo blijkt uit onderzoek van Marlies Reinders en collega's. In een recente publicatie in JAMA Internal Medicine bepleiten ze het zoeken naar voorspellende biomarkers voor HLA klasse I die een bijdrage kunnen leveren aan het individualiseren van de therapie en verminderen van de impact van toxische effecten bij deze patiënten.

Chirurgische behandeling van hoofd-halstumoren kan leiden tot complexe defecten. Microchirurgische reconstructie met een vrije gevasculariseerde lap is vaak geïndiceerd om een optimaal functioneel en esthetisch resultaat te behalen. Een tumorresectie gecombineerd met een vrijelapreconstructie wordt echter veelal niet aangeboden aan oudere patiënten. In deze studie evalueren Thomas Peters (UMC Groningen) en collega's complicaties (Clavien-Dindo classificatie) en (ziektespecifieke) overleving na een vrijelapreconstructie bij oudere patiënten.

De totale overleving van patiënten met borstkanker die een re-excisie ondergingen, wijkt niet significant af van de overleving van vrouwen die uitsluitend een primaire, borstsparende operatie kregen. Dat blijkt uit een studie van Elvira Vos (Erasmus MC) en collega’s. Volgens de onderzoekers ondersteunt deze uitkomst de aanbeveling van SSO / ASTRO-richtlijn om een re-excisie uit te voeren bij ‘inktsporen op de tumor’. Aangezien er geen bewijs is voor een specifieke veilige marge die verder gaat dan ‘geen inkt op tumor’, stellen ze voor de zoektocht naar een ideale, negatieve snijmarge te beëindigen.

Frequente urineweginfecties zijn positief geassocieerd met het risico op blaaskanker. Die conclusie staat te lezen in een publicatie van Sita Vermeulen (Radboudumc) en collega’s in het British Journal of Cancer. Patiënten daarentegen die een beperkt aantal keren een blaasontsteking hebben gehad en behandeld werden met antibiotica, lieten een verlaagde kans op blaaskanker zien. Dit geldt echter niet voor niet-rokers en postmenopauzale vrouwen. De onderzoekers onderstrepen dat er meer onderzoek nodig is om het verband tussen urineweginfecties en blaaskanker verder te ontrafelen en de afzonderlijke effecten die hierbij een rol spelen.