Nieuws Blaaskanker

Nieuwe moleculaire markers gericht op de methylatie van TBX2 en TBX3-genen zijn uitstekend geschikt om de progressie naar spierinvasieve blaaskanker te voorspellen bij patiënten met primaire pTaG1 / 2 blaaskanker. Dat hebben Willemien Beukers en collega’s aangetoond in een recente studie die onlangs is gepubliceerd in Modern Pathology. Met behulp van deze biomarkers kan het uitvoeren van voor de patiënt belastende cystoscopieën tijdens de follow-up aanzienlijk worden beperkt.

De rookgeschiedenis van patiënten is niet bruikbaar als leidraad voor klinische beslissingen bij de behandeling van niet-spierinvasieve blaaskanker. Dat concluderen Anne Grotenhuis en collega's op basis van onderzoek naar de invloed van enerzijds het rookgedrag, de intensiteit van het roken en het stoppen met roken op enig moment voor de diagnose en anderzijds het risico van een recidief en progressie van de ziekte. Deze uitkomst betekent niet dat adviezen om te stoppen met roken achterwege kunnen blijven, gelet op de ongunstige effecten van roken op onder meer hart- en vaatziekten en tweede primaire tumoren. 

Inzicht in het vóórkomen van blaaskanker onder eerstegraads familieleden helpt niet bij het voorspellen van het risico op een recidief of progressie van niet-spierinvasieve blaaskanker. Die conclusie staat te lezen in een publicatie van Lieke Egbers en collega’s in International Journal of Cancer. Een positieve familiegeschiedenis voor blaaskanker was statistisch significant geassocieerd met een kleinere tumorgrootte, maar niet significant ten aanzien van een gunstiger profiel van andere tumorkenmerken. Eerstegraads familieleden van patiënten met blaaskanker lopen een twee keer zo hoog risico op het krijgen van blaaskanker. De invloed van een positieve familiegeschiedenis voor blaaskanker op de prognose is onbekend. In deze studie onderzochten Lieke Egbers en collega’s de relatie tussen een familiegeschiedenis van blaaskanker in de eerste graad, de klinisch-pathologische kenmerken en prognose van patiënten met blaaskanker. 

Inzicht in het vóórkomen van blaaskanker onder eerstegraads familieleden helpt niet bij het ​​voorspellen van het risico op een recidief of progressie van niet-spierinvasieve blaaskanker. Die conclusie staat te lezen in een publicatie van Lieke Egbers en collega's in International Journal of Cancer. Een positieve familiegeschiedenis voor blaaskanker was statistisch significant geassocieerd met een kleinere tumorgrootte, maar niet significant ten aanzien van een gunstiger profiel van andere tumorkenmerken.

De rookgeschiedenis van patiënten is niet bruikbaar als leidraad voor klinische beslissingen bij de behandeling van niet-spierinvasieve blaaskanker. Dat concluderen Anne Grotenhuis en collega's op basis van onderzoek naar de invloed van enerzijds het rookgedrag, de intensiteit van het roken en het stoppen met roken op enig moment voor de diagnose en anderzijds het risico van een recidief en progressie van de ziekte. Deze uitkomst betekent niet dat adviezen om te stoppen met roken achterwege kunnen blijven, gelet op de ongunstige effecten van roken op onder meer hart- en vaatziekten en tweede primaire tumoren.

Voordat centralisatie van chirurgie voor patiënten met spierinvasieve blaaskanker werd geïntroduceerd, waren een hogere leeftijd en ernstige comorbiditeit onafhankelijke voorspellers voor het onthouden van een cystectomie. Dit vanwege de grote kans op medische complicaties na de behandeling. Cystectomie wordt echter geassocieerd met een betere overleving. Dr. Katja Goossens-Laan en collega's stellen dat centralisatie van chirurgische behandeling wellicht een oplossing is voor de mogelijke onderbenutting van medische zorg voor ouderen en patiënten met ernstige comorbiditeit.