Nieuws

Tumoren van de speekselklieren zijn relatief zeldzaam. Het pleiomorf adenoom is de meest voorkomende speekselkliertumor. Tot dusver was er weinig bekend over de incidentie en de kans op recidief. Uit een observationele studie van Matthijs Valstar (Antoni van Leeuwenhoek) en collega’s blijkt dat de incidentie van pleiomorf adenoom hoger is bij vrouwen dan bij mannen. Dit sekseverschil heeft volgens de onderzoekers mogelijk te maken met een onderliggend hormonaal mechanisme. De kans op het krijgen van een recidief na een pleiomorf adenoom is laag. Dat geldt eveneens voor het risico op een secundaire, maligne transformatie. 

In Nederland zijn meer dan 300 hospicefaciliteiten waar jaarlijks ruim 10.000 mensen overlijden. We weten nog heel weinig over deze mensen en hun naasten. En de beschikbare informatie is te versnipperd om de kwaliteit van hopsicezorg op onderbouwde wijze te kunnen verbeteren. Een landelijke symptomendatabase moet daar verandering in brengen.

De behandelmogelijkheden en overlevingskansen van patiënten met een tumor in het bovenste deel van het maagdarmkanaal zijn de afgelopen twintig jaar nauwelijks verbeterd. Ondanks het toegenomen gebruik van chemotherapie heeft deze behandeling alleen bij patiënten met uitgezaaide slokdarmkanker geleid tot een verbetering van de overleving. Dat blijkt uit het proefschrift ‘Hard to digest’ waarop Nienke Bernards (Catharina Ziekenhuis, IKNL) donderdag 14 april is gepromoveerd aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam.

Samen met specialisten op het gebied van darmkanker heeft Integraal Kankercentrum Nederland (IKNL) beslisbomen voor darmkanker (CRC) ontwikkeld. Deze beslisbomen zijn beschikbaar in Oncoguide. In de komende periode wordt de inhoud van de beslisbomen en het gebruik ervan in de praktijk geëvalueerd.

Een aanzienlijk aantal patiënten met een gastro-enteropancreatische neuro-endocriene tumor (GEP-NET) heeft ook te maken peritoneale metastasen. De frequentie van deze metastasen en de overlevingskansen blijken sterk afhankelijk te zijn van de locatie van de primaire tumor. Dat concluderen Ariana Madani (IKNL, Erasmus MC, MMC) en collega’s van een groot aantal Nederlandse ziekenhuizen op basis van studie met data van de Nederlandse Kankerregistratie. Inzicht in de incidentie en risicofactoren van peritoneale metastasen kan volgens de onderzoekers bijdragen aan het ontwikkelen van geïndividualiseerde behandelstrategieën bij patiënten met heterogene neoplasmen. 

Het percentage patiënten met colorectale peritoneale metastasen dat een op genezing gerichte HIPEC-behandeling krijgt, verschilt enorm tussen ziekenhuizen die de diagnose stellen in Nederland. Patiënten in een HIPEC-ziekenhuis hebben een significant hogere kans op een HIPEC-behandeling dan patiënten in een ‘verwijzend ziekenhuis’. Ook hebben zij een betere levensverwachting. Dat concluderen Koen Rovers (Catharina Ziekenhuis) en collega’s van IKNL en acht Nederlandse ziekenhuizen die HIPEC-behandelingen verrichten. Volgens de onderzoekers duiden deze verschillen op een suboptimale selectie van patiënten, waardoor er mogelijk sprake is van onderbenutting van behandeling met CRS + HIPEC in verwijzende ziekenhuizen.

De zorg voor patiënten met glandulaire, vulvaire maligniteiten in Nederland kan worden verbeterd door meer onderzoek te verrichten naar de oncogenese en biologische kenmerken van deze tumoren. Die conclusie staat te lezen in een publicatie in Gynecologic Oncology van Michelle van der Linden (Radboudumc) en collega’s uit dat zelfde ziekenhuis in samenwerking met IKNL. Volgens de onderzoekers zouden histologische monsters standaard herzien moeten worden door een gynaeco-patholoog. Ook benadrukken ze het belang van behandeling in een gespecialiseerd gynaecologisch centrum, vanwege de kleine aantallen patiënten en het grote aantal subtypen.

Onderhoudsbehandeling met capecitabine en bevacizumab bij patiënten met uitgezaaide dikkedarmkanker levert betere gezondheidseffecten op gemeten in quality-adjusted life years (QALY’s) en extra kosten per levensjaar vergeleken met patiënten die observationeel worden gevolgd. Daar staat tegenover dat onderhoudsbehandeling leidt tot relevante verhoging van de medische kosten, zo blijkt uit een studie van M. Franken (UMCU) en collega’s. Hoewel in Nederland geen consensus bestaat over het hanteren van een drempel voor de kosteneffectiviteit van oncologische behandelingen, kan onderhoudsbehandeling met CAP-B volgens de onderzoekers worden beschouwd als niet-kosteneffectief.