Nieuws

De levensverwachting van patiënten die in recente jaren zijn gediagnosticeerd met chronische myeloïde leukemie (CML) en na vijf jaar nog in leven zijn, is op enkele maanden na gelijk aan die van de algemene bevolking. Dat concluderen Carolien Maas (Erasmus MC en IKNL) en collega’s uit onderzoek op basis van data uit de Nederlandse Kankerregistratie (NKR). De levensverwachting van patiënten met CML is sinds 1989 gestegen, in het bijzonder bij patiënten tussen de 55 en 65 jaar. Onder andere breder gebruik van interferon alfa in de jaren ’90 en tyrosinekinaseremmers (TKI’s) sinds het begin van deze eeuw verklaren deze toename, aldus de onderzoekers.

Hoewel de relatieve vijfjaarsoverleving voor morbus Waldenström steeg na de introductie van rituximab aan het begin van deze eeuw, neemt de conditionele overleving vandaag de dag nog steeds af naarmate de patiënt langer leeft. Dat blijkt uit een onderzoek op basis van data uit de Nederlandse Kankerregistratie van Karima Amaador (Amsterdam UMC) en collega’s van IKNL, UMCU, Reinier de Graaf Gasthuis, LUMC en Erasmus MC. Dat de conditionele overleving over tijd afneemt, wijten de onderzoekers aan het feit dat morbus Waldenström een ongeneeslijke hematologische maligniteit is, die zich kenmerkt door meerdere recidieven tijdens het ziektetraject en het gebrek aan effectieve behandelingen in het geval van recidiverende ziekte.

Om de overlevingskans bij uitgezaaide hormoongevoelige prostaatkanker nauwkeuriger in te schatten zou de indeling van metastasen (uitzaaiingen) in het internationaal bekendste tumorclassificatiesysteem (TNM) moeten veranderen. Dat schrijven Berdine Heesterman, postdoc bij IKNL, en collega’s in het wetenschappelijke tijdschrift BJU International.

De relatieve 5-jaarsoverleving van patiënten met morbus Waldenström, ook wel de ziekte van Waldenström, is sinds 1989 aanzienlijk gestegen, maar is in de meest recente jaren gestagneerd. Dat concluderen Karima Amaador (Amsterdam UMC) en collega’s van Amsterdam UMC, UMC Utrecht, Reinier de Graaf Gasthuis en IKNL op basis van data uit de Nederlandse Kankerregistratie (NKR). In dit onderzoek keken Amaador en collega’s naar trends in behandelingen en overleving bij patiënten met morbus Waldenström van 1989 tot en met 2018. Met name de introductie van rituximab in het begin van de jaren 2000 had veel effect op de overleving.

Bij patiënten met een verwijderd melanoom én een schildwachtklierbiopt lag de 10-jaarsoverleving 14 procentpunt hoger dan bij patiënten zonder schildwachtklierbiopt. Dat blijkt uit onderzoek van senioronderzoeker dr. Marieke Louwman (IKNL) en collega’s dat in PLoS One verscheen.

In zestien jaar steeg de incidentie van melanomen stadium I en III, nam de vijfjaarsoverleving voor stadium II, III en IV toe en verdrievoudigde het aantal schildwachtklierbiopsieën. Dat schrijven senioronderzoeker dr. Marieke Louwman (IKNL) en collega’s op basis van gegevens van ruim 60 duizend patiënten. Het artikel verscheen in het European Journal of Cancer.

Recent onderzoek toont aan dat de incidentie van een tumor in de hoge urinewegen in Nederland tussen 1993 en 2017 met meer dan 50% is toegenomen, terwijl de relatieve overleving gelijk bleef. Dit publiceert een team van onderzoekers in het World Journal of Urology. Preventieve maatregelen tegen blootstelling aan risicofactoren, vroege detectie van ziekte en effectievere behandelmethoden zijn nodig om de overleving van patiënten met deze vorm van kanker verbeteren.

Het gebruik van rituximab biosimilars (R-biosimilars) als eerstelijnsbehandeling bij patiënten met diffuus grootcellig B-cel lymfoom (DLBCL, een bepaalde vorm van lymfeklierkanker) bespaart kosten zonder de overlevingsuitkomsten van de patiënt te beïnvloeden. Dit blijkt uit een studie van dr. Mirian Brink, onderzoeker bij IKNL, en dr. Marcel Nijland, vicevoorzitter HOVON-werkgroep lymfomen en internist-hematoloog UMCG en collega’s. Zij maakten daarbij gebruik van gegevens uit de Nederlandse Kankerregistratie (NKR).