Nieuws

Steeds meer patiënten met synchrone peritoneale metastasen afkomstig van dikkedarmkanker worden behandeld met een combinatie van cytoreductieve chirurgie (CRS) en hyperthermische intraperitoneale chemotherapie (HIPEC). Op dit moment krijgt bijna 10 procent van deze patiënten een dergelijke behandeling. Dit heeft geleid tot een aanzienlijke stijging van de mediane overleving naar 32,3 maanden, tegenover 12,6 maanden voor patiënten met palliatieve chemotherapie met / zonder chirurgie. Dat blijkt uit een studie van Lieke Razenberg (IKNL) in samenwerking met specialisten. 

Bijnierschorscarcinoom bij kinderen is een uiterst zeldzame aandoening in de westerse wereld. Uit onderzoek door Thomas Kerkhofs (MMC) en collega's blijkt dat de behandeling van kinderen met bijnierschorscarcinoom in de leeftijd tot 4 jaar betere resultaten oplevert dan bij kinderen van 5 jaar of ouder. Omdat er onvoldoende klinisch bewijs is, worden kinderen nu nog behandeld met een aangepaste behandeling voor volwassenen. De zoektocht naar een betere behandeling kan volgens de onderzoekers alleen slagen als er klinische trials worden opgezet in een internationale setting.

De wet waarin is vastgelegd dat alle Europese staatsburgers recht hebben op medische verzorging in een andere EU-lidstaat, biedt nieuwe mogelijkheden voor patiënten met een zeldzame kanker. Patiënten kunnen straks meer en beter gebruik maken van de expertise elders in Europa. Nederland dient daarbij als goed voorbeeld voor andere landen omdat wij hier de expertisecentra al behoorlijk inzichtelijk hebben gemaakt. Tegelijkertijd hebben wij Europa nodig omdat ons land soms te klein is om voldoende expertise op te kunnen bouwen.

De belangrijkste doodsoorzaak bij patiënten met darmkanker is een gemetastaseerde ziekte. Ongeveer 20 tot 25 procent van deze patiënten heeft te maken met metastasen ten tijde van de diagnose. Het klinisch verloop van patiënten met metachrone metastasen is echter minder duidelijk. Het doel van deze studie is om de incidentie, behandeling en overleving van patiënten te beschrijven met metachrone metastasen gerelateerd aan dikkedarmkanker en om de risicofactoren te bepalen voor het ontwikkelen van deze metachrone uitzaaiingen.

Het aantal mensen met kanker én diabetes type 2 neemt sterk toe. De afgelopen 15 jaar is het aantal patiënten met deze combinatie in Nederland zelfs verdubbeld. Dit gegeven was aanleiding voor arts-onderzoeker Marjolein Zanders (IKNL) om onderzoek te doen naar de relatie tussen kanker en diabetes. Het proefschrift laat onder meer zien dat patiënten met dikkedarmkanker én diabetes minder vaak chemotherapie krijgen dan patiënten zonder diabetes. Daarnaast hebben deze patiënten de neiging minder trouw te zijn in het gebruik van glucoseverlagende middelen. Het gebruik van cholesterolverlagers lijkt bij te dragen aan een verbetering van de overlevingskans. 

Patiënten die glucoseverlagende medicijnen gebruiken voor de behandeling van diabetes hebben de neiging om die medicijnen minder trouw in te nemen zodra de diagnose ‘kanker' bij hen is gesteld. Dat staat te lezen in een publicatie van Marjolein Zanders (IKNL) en collega's in het medische vakblad Diabetologia. Waarom deze patiënten minder therapietrouw zijn, moet nog nader worden onderzocht. Het is niet uitgesloten dat zij de strijd tegen de kanker op dat moment belangrijker vinden.

De variëteit aan eindpunten in wetenschappelijke studies naar borstkanker is dermate groot en divers dat het maken van onderlinge vergelijkingen wordt belemmerd en de kans op onjuiste conclusies toeneemt. Drs. Martine Moossdorff en collega’s pleiten daarom in een publicatie in de British Journal of Surgery om meer gedetailleerde beschrijvingen van eindpunten op te nemen om de transparantie en onderlinge vergelijking van deze studies te bevorderen. 

Patiënten met borstkanker bij wie positieve okselklieren zijn gevonden na een echografie, hebben ongunstigere ziektekenmerken en een slechtere prognose dan patiënten bij wie positieve okselklieren worden aangetroffen na een schildwachtklierprocedure. Het achterwege laten van lymfeklierdissectie dient daarom volgens Nicole C. Verheuvel (Máxima Medisch Centrum) en collega’s vooralsnog alleen toegepast te worden bij patiënten met een positieve schildwachtklierprocedure.