Nieuws

Circa een derde van alle patiënten met kanker wenst of overweegt een verwijzing naar psychosociale en/of paramedische zorg. Dat blijkt uit een studie van Jolien Admiraal (UMC Groningen) en collega’s onder 1.340 patiënten met verschillende vormen van kanker. Kennis van risicovariabelen kan volgens de onderzoekers bijdragen aan het tijdig identificeren van mensen met een grotere behoefte aan ondersteunende zorg. Het gaat hierbij met name om patiënten die meer distress en/of meer praktische en emotionele problemen ervaren, die jonger zijn en om patiënten die onder behandeling zijn of recent zijn gediagnosticeerd.  

Het platform PAZORI (Palliatieve Zorg Richtlijnen) heeft prioriteit gegeven aan de revisie van de richtlijn Spirituele zorg. Het is de bedoeling dat de herziene richtlijn voorjaar 2017 voor commentaar wordt aangeboden aan alle betrokken wetenschappelijke verenigingen en beroeps- en patiëntenorganisaties. Deze week heeft IKNL een uitnodiging voor deelname aan een enquête verzonden om eventuele knelpunten te inventariseren. Naar verwachting vindt publicatie van de definitieve richtlijn Spirituele zorg juli 2017 plaats. 

Jonge overlevenden van dikkedarmkanker maken vaker gebruik van ondersteunende zorg dan oudere overlevenden. Daarnaast hangt het gebruik van ondersteunende zorg samen met de gevoelde behoefte van overlevenden en met klinisch noodzakelijke factoren. Dat blijkt uit onderzoek van Jasmijn Holla (Reade), Joost Dekker (VUmc) en onderzoekers van IKNL. ‘Afgezien van de relatie met een jongere leeftijd lijkt het gebruik van ondersteunende zorg in Nederland heel billijk’, aldus de auteurs. Meer onderzoek is nodig om vast te stellen of er inderdaad sprake is van ongelijkheid in het aanbieden van ondersteunende zorg. Of hebben oudere overlevenden wellicht minder behoefte aan ondersteunende zorg? 

Vijf zorginstellingen leggen op dit moment samen met IKNL de laatste hand aan de realisering van een behandelprogramma voor geriatrische oncologische revalidatie. Het gaat om Stichting Laurens (Rotterdam), Stichting Sint Jacob (Haarlem en omgeving), Verpleeghuis Evean in Oostergauw, Stichting RSZK in de Brabantse Kempen en het Geriatrisch Revalidatiecentrum Midden-Nederland. Via de beroepsverenigingen worden thans professionals benaderd om te reageren op het concept. Deze reacties worden meegenomen bij het verder aanscherpen van het behandelprogramma.  

In Utrecht en in Zwolle (voor zorgprofessionals uit Groningen, Friesland, Drenthe, Overijssel, Achterhoek en de Stedendriehoek in Twente) zijn in december 2015 een aantal regiobijeenkomsten gehouden over oncologische revalidatie onder de titel ‘Samen-werken aan zorg op maat’. De deelnemers werden op de hoogte gebracht van de belangrijkste wijzigingen in de richtlijn ‘Oncologische revalidatie’ met het accent op het aanbieden van ‘de beste behandeling op de juiste plek’ voor (ex-)patiënten met kanker. Een ruime meerderheid van de deelnemers is voorstander van meer samenwerking. “Met gedeelde kennis wordt de zorg voor de patiënt altijd beter.”

Oncokompas 2.0 geeft patiënten met kanker concrete adviezen om hun kwaliteit van leven te verbeteren. Het is een zelfmanagementinstrument, waarmee patiënten met kanker zelf de meest relevante informatie en begeleidende zorg kunnen vinden op het gebied van kwaliteit van leven, afgestemd op hun persoonlijke gezondheidssituatie en voorkeuren. Het instrument is ontwikkeld en gevalideerd door de Vrije Universiteit en VUmc met hulp van Zilveren Kruis Achmea, KWF Kankerbestrijding, Pink Ribbon en Nutricia. IKNL en Leven met Kanker ondersteunen het initiatief. 

Het rapport Medisch-specialistische revalidatie: zorg zoals revalidatieartsen plegen te bieden heeft geleid tot onduidelijkheid over de afbakening en vergoeding van oncologische revalidatie. Op dit moment werkt de richtlijnwerkgroep Oncologische revalidatie aan opheldering van deze materie, zodat patiënten en professionals goed geïnformeerd zijn over de mogelijkheden en vergoeding. Ook patiëntenbeweging Levenmetkanker heeft in een gesprek met het Zorginstituut op opheldering aangedrongen. 

Hoofdhuidkoeling wordt nog altijd niet standaard aangeboden aan patiënten die hiervoor in beginsel wel in aanmerking komen. Eén van de oorzaken is gebrek aan kennis over de werkzaamheid en veiligheid van deze aanvullende behandeling, concluderen Mijke Peerbooms, dr. Corina van den Hurk (IKNL) en dr. Wim Breed. De uitkomsten van dit onderzoek hebben geleid tot de ontwikkeling van een nationale standaard voor chemotherapie geïnduceerde alopecia en het toepassen van hoofdhuidkoeling om deze bijwerking te verminderen.