Jaarverslag 2014 Palliatieve zorg in hospices
IKNL heeft begin oktober het jaarverslag ‘Palliatieve zorg in hospices’ (REPAL 2014) naar de deelnemende instellingen gestuurd. Het document geeft een beeld van het zorggebruik en de geleverde zorg door hospices in Nederland die gebruik maken van het registratieprogramma REPAL.
De hospices leverden in 2014 een belangrijke prestatie door veel opnames te realiseren, vaak met een spoedeisend karakter en van korte duur. Toch hadden ze nauwelijks wachtlijsten en realiseerden ze een goede bedbezetting. Er zijn wel verschillen in bedrijfsvoering. Zo was de opnameduur in verpleeghuisunits in 2014 opnieuw langer en er stroomden minder zorgvragers door vanuit de hospices naar andere instellingen. De patiëntengroep die gebruik maakt van hospicezorg lijkt in grote lijnen bij alle type hospices gelijk te zijn.
In 2014 namen 46 hospices in Nederland deel aan de registratie in REPAL. De gerapporteerde gegevens zijn om die reden niet representatief voor heel Nederland. Vooral stedelijk West-Nederland is ondervertegenwoordigd in het deelnemersbestand.
-
Meer informatie over het jaarverslag REPAL 2014 is verkrijgbaar bij Anne Degenaar, senior adviseur palliatieve zorg.
Streefnormen voor goede palliatieve zorg vastgesteld door koppeling van databronnen
Een recente studie bracht in kaart welke ziekenhuiszorg mensen ontvingen die overleden aan een aandoening die relevant is voor palliatieve zorg, en op welke plaats ze uiteindelijk overleden. Daarnaast keek het team van onderzoekers, waaronder NIVEL-onderzoeker Mariska Oosterveld en IKNL’er Manon Boddaert, wat de variatie was tussen verschillende regio’s. Hun resultaten verschenen in het tijdschrift BMC Palliative Care. Het team formuleerde op basis van de resultaten best-practice streefnormen voor goede palliatieve zorg.
lees verderNaasten onvoldoende betrokken bij palliatieve zorg voor patiënten met uitgezaaide kanker
Steeds meer mensen krijgen te maken met de gevolgen van vergevorderde kanker en palliatieve zorg. Dit heeft grote impact op de kwaliteit van leven van patiënten en dat van hun naasten. Daarbij blijkt dat het emotioneel functioneren van naasten vaak harder geraakt wordt dan dat van de patiënten zelf. Naasten ervaren echter te weinig aandacht voor hun welbevinden vanuit zorgverleners. Dat leidt ertoe dat naasten minder tevreden zijn over de zorg voor de patiënt én voor zichzelf. Door hen beter te betrekken in de zorg voor de patiënt en handreikingen te bieden voor bijvoorbeeld ontspanning, kan het welbevinden van zowel patiënt als naaste verbeteren.
lees verder